Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Ο λιγνίτης και η ηλεκτρική αυτονομία της Ελλάδος. Παραμύθι με βασιλοπούλα και δράκο

Η ηλεκτρική ενέργεια στη χώρα παράγεται σε σταθμούς παραγωγής. Από τι παράγεται αυτή η Ενέργεια; Κάντε αυτή την ερώτηση στους φίλους σας, τους γνωστούς σας, σε ανθρώπους πτυχιούχους ή μη. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η ηλεκτρική ενέργεια στη χώρα μας παράγεται από πετρέλαιο, άρα είναι εισαγόμενη, άρα είμαστε ηλεκτρικά εξαρτώμενη χώρα. Ουδέν ψευδέστερον τούτου!


Το πετρέλαιο χρησιμοποιείται ελάχιστα για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία γίνεται σχεδόν κατά 50% από ΛΙΓΝΙΤΗ. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (ΑΔΜΗΕ) η ηλεκτρική ενέργεια της χώρας στο ηπειρωτικό διασυνδεδεμένο σύστημα κατανέμεται ως εξής:

  • ΛΙΓΝΙΤΗΣ            46%
  • φυσικό αέριο         24%
  • ΑΠΕ                      15%
  • υδροηλεκτρικά      11%
  • εισαγωγές                4%
ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ; Τίποτα; Πουθενά; Είναι δυνατόν; Κι όμως! Βεβαίως στο μη συνδεδεμένο σύστημα, δηλ. σε νησιά χρησιμοποιούνται ντηζελογεννήτριες, πρόκειται όμως για πολύ μικρό ποσοστό ενέργειας σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Επίσης το ενεργειακό ζήτημα στα απομονωμένα νησιά λύνεται με ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) δηλ. ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. 
Στην παραπάνω κατανομή πηγών ηλεκτρικής ενέργειας υπάρχει εισαγωγή 4% και φυσικό αέριο 24% το οποίο βεβαίως είναι επίσης εισαγόμενο (από Ρωσία και Αλγερία, χώρες εκτός ΕΕ). Άρα η όποια ηλεκτρική ενεργειακή εξάρτηση της χώρας ανέρχεται σε αυτό το 28%. Κι εδώ προκύπτουν τα ερωτήματα:
  • Ήταν πάντοτε έτσι;
  • Υπάρχει εναλλακτική, ώστε η χώρα να είναι πλήρως αυτόνομη σε ηλεκτρισμό;
Για όσους κουράζονται από τα μακροσκελή άρθρα, τα "σεντόνια" και τις αναλύσεις προτείνεται να σταματήσουν μετά τις σύντομες απαντήσεις που ακολουθούν. Οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν την ανάγνωση του υπέροχου ενεργειακού παραμυθιού, το οποίο βεβαίως έχει βασιλοπούλα, έχει όμως και δράκο!
Σύντομες απαντήσεις: 
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΤΣΙ. Πριν το 2000 δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου φυσικό αέριο στην ηλεκτροπαραγωγή όπως φαίνεται από το ακόλουθο γράφημα. 

Προφανώς και υπάρχει εναλλακτική: Αυξάνουμε την παραγωγή ενέργειας από ΛΙΓΝΙΤΗ και περιορίζουμε τις εισαγωγές από άλλες χώρες (π.χ εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από Βουλγαρία), αλλά και την εισαγωγή φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή (μπορούμε να εισάγουμε ίσες ποσότητες ή ακόμη και περισσότερες, αλλά να τις χρησιμοποιήσουμε εκτός ηλεκτροπαραγωγής π.χ σε θέρμανση και κίνηση). 
*********************************************************************************
Ακολουθεί η συνέχεια του ενεργειακού παραμυθιού...
Η περίπτωση του Λιγνίτη είναι πραγματικά σημαντική για τη χώρα μας. Στην παγκόσμια παραγωγή η Ελλάδα βρίσκεται στην 7η θέση, ενώ στην Ευρώπη στην 2η θέση μετά τη Γερμανία, όπως δείχνει σχετικός πίνακας
Τι είναι όμως ο Λιγνίτης; Ο λιγνίτης είναι άνθρακας σε ορυκτή μορφή. Δηλαδή για την ηλεκτροπαραγωγή μας καίμε "κάρβουνο"; Στον 21ο αιώνα; ΒΕΒΑΙΩΣ! Κι όχι μόνο εμείς αλλά η πλειοψηφία του πλανήτη. 
Μήπως όμως αυτό ρυπαίνει; Φυσικά και ρυπαίνει! Ακόμη όμως και η παραγωγή ενέργειας από ανεμογεννήτριες ή φωτοβολταϊκά δεν είναι και τόσο καθαρή, ούτε πράσινη, όσο φαίνεται εξ' αρχής. Η κατασκευή των εξαρτημάτων μιας ανεμογεννήτριας ή ενός φωτοβολταϊκού πλαισίου περιλαμβάνει σημαντική εκπομπή ρύπων, ώστε τελικά να είναι κάπως σχετικό να ομιλούμε για πράσινη, πεντακάθαρη ενέργεια. 
Υπάρχει τελικά πράσινη ενέργεια; Υπάρχει αλλά περιορίζεται σε πολύ μικρές κατασκευές (ανεμογεννήτριες και υδροστροβίλους) ικανές να ηλεκτροδοτήσουν απομονωμένα σπίτια. 
Το παραμύθι της πράσινης βασιλοπούλας και του δράκου
Κι εδώ τα πράγματα περιπλέκονται! Η πρασινοντυμένη βασιλοπούλα του βασιλείου της πράσινης ενέργειας προσμένει καρτερικά την ημέρα όπου η Ελλάδα, η Ευρώπη, αλλά κι ο κόσμος θα παράγει πράσινη, καθαρή ενέργεια. Ο κόσμος θα σέβεται το περιβάλλον, δεν θα ρυπαίνει, θα παράγει την ενέργειά του με τρόπο καθαρό, "πράσινο". Οι παραβάτες θα τιμωρούνται αυστηρότατα!
Η ΕΕ γενικά προωθεί την πράσινη ενέργεια και τις ΑΠΕ, ώστε να περιορίζονται οι ρύποι.  Μέχρις εδώ καλά! Προφανώς αυτό δεν γίνεται επειδή νοιάζεται η Κομισιόν για το περιβάλλον, αλλά για να περιοριστεί η ενεργειακή εξάρτηση από πετρέλαιο και το φυσικό αέριο ή για να το θέσουμε πιο ωμά, για να περιοριστεί η εξάρτηση από την Ρωσία
Κι εδώ κάπου εμφανίζεται ο δράκος! Η εισαγωγή ΑΠΕ και ο περιορισμός ενέργειας από λιγνίτη καθίσταται υποχρεωτικός, διαφορετικά πέφτει χαράτσι! Αυτό φυσικά τραυματίζει χώρες σαν την Ελλάδα, η οποία στηρίζεται κυρίως στον λιγνίτη. Ο ευρωπαϊκός δράκος βρυχάται εις βάρος της ενεργειακής εθνικής πολιτικής. Είπαμε όμως! Για το καλό της πράσινης βασιλοπούλας, για το καλό του πλανήτη!
Μια στιγμή όμως. Τι εννοεί ο δράκος της ΕΕ ως "πράσινη ενέργεια"; Εννοεί τις ΑΠΕ, οι οποίες όμως όπως σημειώθηκε προηγουμένως για την κατασκευή τους ρυπαίνουν το περιβάλλον, οπότε κάτι δεν μας λέει καλά ο δράκος. Εννοεί επίσης -άκουσον άκουσον- την ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ! Τι δεν το ήξερες; Βεβαίως! Η πυρηνική ενέργεια θεωρείται πράσινη! Κι εδώ ο δράκος αρχίζει τα πράσινα άλογα ή μάλλον η ΕΕ πράσσειν άλογα. Από πού κι ως πού η πυρηνική ενέργεια θεωρείται πράσινη; Προφανώς αυτό γίνεται για να ικανοποιηθεί η Γαλλία, η οποία παράγει περίπου το 80% της ενέργειάς της από πυρηνικά. 
Μια παράλογη και ανεύθυνη ενεργειακή πολιτική από την ΕΕ
Η πολιτική αυτή είναι παράλογη, καταστροφική και ανεύθυνη, καθώς οδηγεί σε ενεργειακή εξάρτηση χώρες σαν τη δική μας, που διαφορετικά θα ήταν αυτόνομες, ενώ τα μακροπρόθεσμα οφέλη για το περιβάλλον είναι μάλλον αμελητέα. Δεν μπορεί να προκύψουν σημαντικά οφέλη για το περιβάλλον όταν προωθούνται μηχανές (ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά) που για την κατασκευή τους προκύπτει σημαντική περιβαλλοντική επιβάρυνση. Για την πυρηνική ενέργεια δεν το συζητάμε καν, είναι σκάνδαλο και μόνο το γεγονός ότι θεωρείται πράσινη. Από την άλλη, ο περιορισμός της ηλεκτροπαραγωγής σε πραγματικά "πράσινες", μικρές μονάδες δεν θα μπορούσε να καλύψει ούτε κατ' ελάχιστο την τεράστια ζήτηση ηλεκτρισμού από πόλεις και βιομηχανίες. Εξάλλου, τα δάκρυα του ευρωπαϊκού δράκου για το περιβάλλον είναι κροκοδείλια, αφού δεν έχει ληφθεί μέριμνα ούτε και για την προώθηση των πραγματικά πράσινων, μικρών ανεμογεννητριών και υδροστροβίλων. Τουναντίον, προωθούνται μόνο οι μεγάλες μονάδες που εξυπηρετούν βεβαίως τα συμφέροντα κολοσσιαίων βιομηχανικών ομίλων (π.χ Siemens, Vestas). 
Η πολιτική αυτή είναι και ανεύθυνη, καθώς ακόμη και αν όλη η ηλεκτροπαραγωγή της Ευρώπης γινόταν από ΑΠΕ, θα προέκυπτε μείζον ζήτημα με την λεγόμενη ΕΥΣΤΑΘΕΙΑ του δικτύου.  Τεχνικά δηλ. είναι λάθος να χρησιμοποιηθούν μόνο ΑΠΕ για ένα πυκνό διασυνδεδεμένο δίκτυο, εγγυμονεί κινδύνους και μεγάλα προβλήματα. Τέλος έρχεται και το κόστος. Οι ρομαντικοί της υπόθεσης θα σπεύσουν να τραγουδήσουν ότι στο όνομα της προόδου και της προστασίας του πλανήτη, αξίζει να αναλάβουμε το κόστος, πλην όμως μπαίνει το ερώτημα ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο. Προφανώς επειδή η ΕΕ δεν είναι ευαγές ίδρυμα, ούτε νοιάζεται ιδιαίτερα για το καλό του πλανήτη και της Ευρώπης, κόπτεται όμως άοκνα για την εξυπηρέτηση μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, το κόστος θα το πληρώσουν και με τόκο οι λαοί της Ευρώπης, ο απλός ανώνυμος καταναλωτής. 
Διαχρονικό ενεργειακό ξεπούλημα από τις έως τώρα κυβερνήσεις
Ας επιστρέψουμε λίγο στα καθ' ημάς. Η ΔΕΗ από το 90-93 επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη μπήκε σε τροχιά μετοχοποίησης (δηλ. ξεπουλήματος). Οι συνδικαλιστές (π.χ Πιπεργιάς και Φωτόπουλος) της εποχής έριχναν τους διακόπτες, βυθίζοντας τη χώρα στο σκοτάδι. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μέλη της αντίπαλης (και καλά) πολιτικής παράταξης, του ΠΑΣΟΚ. Ο Κος Πιπεργιάς μάλιστα εκλέχτηκε στη συνέχεια και βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Φυσικά όταν αργότερα ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, η μετοχοποίηση προχώρησε κανονικά. Το "δε θα περάσει", πέρασε και μάλιστα μετ' επαίνων, αφού η μετοχοποίηση θα άνοιγε την αγορά ενέργειας, θα έριχνε τα τιμολόγια, θα έκανε την αγορά περισσότερο ανταγωνιστική και λοιπές τρίχες, πούπουλα και φτερά. Η τραγωδία του ξεπουλήματος (όχι μόνο της ΔΕΗ) συνεχίστηκε και εντάθηκε επί ΝΔ και Καραμανλή. Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αντάλλασσαν κοκορομαχίες εντός βουλής και καναλιών, στην πραγματικότητα όμως συνέχιζαν αγαστά το έργο της ενεργειακής απογύμνωσης της χώρας. Φτάσαμε στην Ελλάδα των μνημονίων, όπου η ΔΕΗ πρόκειται να πωληθεί αντί πινακίου φακής, όπως προβλέπει το 3ο μνημόνιο ("πρώτη φορά αριστερά"). Ξεφύγαμε από το θέμα; Καθόλου! 
Οι έως τώρα πολιτικές και οι διοικήσεις της ΔΕΗ έχουν φροντίσει με μεγάλη συνέπεια για το ενεργειακό ξεπούλημα, αλλά και την ενεργειακή πτώχευση της χώρας. Οι διοικήσεις της ΔΕΗ συμμετέχουν σε ένα διαχρονικό έγκλημα, στο έγκλημα της εισαγωγής ενέργειας από τρίτες χώρες. Για να αποφύγουμε κάπως τα χαράτσια από την ΕΕ, μειώσαμε την παραγωγή από λιγνίτη (τη δική μας), εισάγοντας ενέργεια π.χ από Βουλγαρία. Η Κομισιόν δεν εξετάζει από πού προέρχεται η εισαγωγή ενέργειας και αν είναι πράσινη ή όχι. Κάτι σαν το μαύρο χρήμα δηλ. Από τη στιγμή που εισάγεται η ενέργεια, κανένα πρόβλημα! Πρόβλημα όμως και μάλιστα τεράστιο δημιουργείται για την ενεργειακή αυτονομία της χώρας, αλλά και για την ίδια τη ΔΕΗ, η οποία παρά την μεγάλη αύξηση στα τιμολόγια, βρίσκεται περίπου στα πρόθυρα της χρεοκοπίας! Έτσι παρά τα τεράστια αποθέματα λιγνίτη στη χώρα, χρωστάμε και από πάνω!
Ένας δράκος που λεγόταν RWE
Από την άλλη μεριά, ο δράκος που βρυχάται, ενώ απαξιώνει τις μονάδες παραγωγής και τον λιγνίτη, εποφθαλμιά να αγοράσει όσο όσο τις μονάδες και τα ορυχεία. Ο ένοχος έχει όνομα: πρόκειται για τον γερμανικό κολοσσό RWE. Θα έλεγε κανείς ότι η Γερμανία δεν έχει ανάγκη τα ελληνικά αποθέματα λιγνίτη, αφού είναι η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή λιγνίτη στον κόσμο, ενώ από την άλλη προωθεί γενικά τις ΑΠΕ και την πράσινη ενέργεια. Κι όμως! Για ποιό λόγο να ξοδεύονται τα αποθέματα της Ρηνανίας-Βεστφαλίας όταν μπορούν να αποκτηθούν τα αποθέματα της "παράγκας του Καραγκιόζη" και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας; Τα περί καθαρότερων μονάδων που προβλήθηκαν από τα ΜΜΕ είναι ανοησίες, καθώς οι μεγάλες μονάδες σε Μεγαλόπολη και Κοζάνη διαθέτουν σύγχρονες εγκαταστάσεις ειδικών φίλτρων αποθείωσης, που θα ζήλευαν και οι Γερμανοί. Το ανάποδο μάλλον συμβαίνει, δηλ. η RWE επιθυμεί να μας πουλήσει για χρυσάφι τα δικά της παλιοσίδερα, τα οποία αν δεν τα ξεφορτωθεί, θα αναγκαστεί να πληρώσει χαράτσια. Και μην ακούτε παραμύθια για τεχνογνωσία και άλλες σαχλαμάρες. Οι Γερμανοί μπορεί να έχουν παράδοση ως μηχανικοί, όμως μια χαρά τεχνογνωσία διαθέτουν και οι δικοί μας τεχνικοί και μηχανικοί της ΔΕΗ. 

Εγκλήματα, εναλλακτικές λύσεις και η φενάκη της λύσης "εντός Ευρώπης"
Τα δύο λοιπόν βασικά εγκλήματα της διοίκησης της ΔΕΗ και των μέχρι τώρα κυβερνήσεων είναι:
α) η αύξηση εισαγόμενης ενέργειας
β) η διείσδυση ξένων ομίλων (π.χ RWE) και ξεπουλήματος μονάδων, ορυχείων, ορυκτού πλούτου και της ίδιας της ΔΕΗ. 
Γιατί έγινε αυτό; Διότι έτσι επιτάσσει η ενεργειακή πολιτική της ΕΕ, οι κομισάριοι στις Βρυξέλλες και οι εχθροί της πατρίδας μας, αλλά και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Υπάρχει εναλλακτική;
Βεβαίως! Πρέπει καταρχήν να περιορίσουμε στο ελάχιστο τις εισαγωγές ενέργειας από τρίτες χώρες, και παράλληλα να αυξήσουμε την ενέργεια από λιγνίτη, ο οποίος όχι μόνο είναι άφθονος, αλλά είναι και πολύ φτηνός, (2ο χαμηλότερο κόστος μετά από τον βουλγάρικο λιγνίτη, σύμφωνα με μελέτη της Booz). Τα ορυχεία, οι μονάδες παραγωγής και βεβαίως η ΔΕΗ πρέπει να παραμείνει στη χώρα μας, αλλιώς θα είμαστε ενεργειακοί σκλάβοι στον τόπο μας. 
Γίνεται αυτό εντός Ευρώ και ΕΕ; Σαφώς ΟΧΙ! Οι πολιτικές της ΕΕ είναι αυτές που οδήγησαν τη χώρα μας σε ενεργειακή ομηρία, που έφεραν στην αυλή μας την RWE, που αύξησαν τις εισαγωγές ενέργειας, που απαξίωσαν τον λιγνίτη μας. 
Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι φταίει η δομή του κράτους μας, οι συγκεκριμένοι πολιτικοί και διοικητές της ΔΕΗ, οι οποίοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Σαφώς και πρέπει να λογοδοτήσουν και να κάτσουν στο σκαμνί, υπουργοί και διοικητές. Ειδικά αν διαπιστωθεί αύξηση σε λογαριασμούς, κατά την αθρόα εισαγωγή ενέργειας από το εξωτερικό, απαιτείται παραδειγματική τιμωρία και δήμευση περιουσίας. Φτάνει όμως αυτό; Όχι βέβαια! Όσο η ΕΕ επιτάσσει την απαξίωση του λιγνίτη, στο όνομα της δήθεν πράσινης ανάπτυξης δεν πρόκειται η χώρα να ανασάνει ενεργειακά. Όσο υπάρχουν συμφέροντα από τις μεγάλες χώρες και τις μεγάλες τους βιομηχανίες αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμη και αν κάποιοι κλειστούν φυλακή. 
Μπορεί αυτό να αλλάξει μέσα στην Ευρώπη; στο Ευρωκοινοβούλιο; στην Κομισιόν; Σαφώς ΟΧΙ, αφού η Κομισιόν αποτελείται από μη εκλεγμένους επιτρόπους, κομισάριους που εκτελούν εντολές συγκεκριμένων συμφερόντων. Το Ευρωκοινοβούλιο; Μπα! Η δικαιοδοσία του Ευρωκοινοβουλίου είναι αρκετά μικρή και δεν παίζει ρόλο. Αν παλεύαμε για την αύξηση των αρμοδιοτήτων του; Ούτε καν! Ακόμη και αν όλες οι αποφάσεις λαμβάνονταν στο Ευρωκοινοβούλιο, από εκλεγμένους αντιπροσώπους, τις αποφάσεις θα λάμβανε η πλειοψηφία, δηλ. τα μεγάλα κράτη: η Γερμανία και η Γαλλία. Από τη στιγμή που η Γαλλία έχει όφελος από τα δικά της πυρηνικά, τι περιμένετε να αλλάξει; Από τη στιγμή που η Γερμανία επιθυμεί να περιορίσει την εξάρτηση από τη Ρωσία και παράλληλα να περιορίσει την εκμετάλλευση του δικού της λιγνίτη, εξαγοράζοντας από τις "αποικίες" (δηλ. την Ελλάδα), τι περιμένετε να αλλάξει;
Εδώ μάλιστα πρέπει να τονιστεί ότι ακόμη και ένας συνεπής "ευρωπαϊστής" αν προσπαθούσε να αναζητήσει κάποια στρατηγικά ενεργειακά οφέλη λόγω της συμμετοχής μας στην ΕΕ και στο Ευρώ, δεν θα μπορούσε να βρει κανένα! Επομένως η αποχώρησή μας δεν θα είχε καμία ζημία στην ηλεκτρική μας αυτονομία, τουναντίον μόνο οφέλη. 

Τι πρέπει να γίνει για μια ηλεκτρικά αυτόνομη εθνική παραγωγή;Μερικές προτάσεις:
  • Ανάκτηση της ΔΕΗ, ως 100% δημόσιας περιουσίας, χωρίς "μικρή" και "μεγάλη" ΔΕΗ
  • Πλήρης κατοχή και διαχείριση του λιγνίτη για τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας, επέκταση της χρήσης του, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν. 
  • Ελαχιστοποίηση των εισαγωγών ενέργειας από τρίτες χώρες
  • Ελαχιστοποίηση των εισαγωγών φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή. Αξιοποίηση ίδιας ποσότητας σε άλλες χρήσεις, πλην ηλεκτροπαραγωγής. 
  • Έξοδος από το τρελοκομείο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, η οποία εξυπηρετεί τα συμφέροντα μεγάλων ενεργειακών ομίλων και την ενεργειακή πολιτική άλλων χωρών, ενώ τραυματίζει την δική μας εθνική ενεργειακή πολιτική. 
  • Έκδοση εθνικού νομίσματος, για το οποίο ο λιγνίτης θα μπορούσε να παίξει το ρόλο "σκληρού συναλλάγματος" και να στηρίξει περαιτέρω την εθνική μας οικονομία. 
  • Παραδειγματική τιμωρία ενόχων που οδήγησαν στον ενεργειακό μαρασμό τη χώρα μας. 
  • Επέκταση μικρών ανεμογεννητριών και υδροστροβίλων, πραγματικά πράσινης ενέργειας, στις τοπικές κοινωνίες, πέρα και έξω από την μέχρι τώρα ακόρεστη ενεργειακή πολιτική. 
Τα κοιτάσματα λιγνίτη στη χώρα ισοδυναμούν με πάνω από 3 δις βαρέλια πετρέλαιο σύμφωνα με ένα ενδιαφέρον άρθρο του Π. Τζεφέρη. Με τρέχουσες τιμές (περίπου 50$ το βαρέλι) αυτό σημαίνει 150 δις $. Είναι δυνατόν να το απαξιώνουμε αυτό; 

Εμπέδηση 23 Ιουλίου 2015 

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Κι όμως η Ελλάδα παράγει...(β' μέρος: Αλουμίνιο-Νικέλιο)

Η Ελλάδα παράγει και εξάγει μεταξύ άλλων αλουμίνιο και νικέλιο. Ενώ με το νικέλιο δεν είμαστε ιδιαίτερα εξοικειωμένοι, το αλουμίνιο είναι ένα μέταλλο που βρίσκεται σχεδόν παντού: σε συσκευασίες, στο αλουμινόχαρτο, σε κουφώματα, σε μηχανολογικά εξαρτήματα, στο αυτοκίνητο, αλλά και σε εφαρμογές του ηλεκτρισμού, μεταξύ των άλλων. Σε ότι αφορά το τελευταίο, το αλουμίνιο είναι πολύ καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, με μικρότερη αγωγιμότητα από τον χαλκό, πλεονεκτεί όμως έναντι του χαλκού, επειδή είναι σχεδόν 3 φορές πιο ελαφρύ. Έτσι σε πολλές εφαρμογές ηλεκτροτεχνίας και τεχνολογίας προτιμάται του χαλκού και μπορεί να τον αντικαταστήσει ως αγωγός.
Το αλουμίνιο παράγεται από τον βωξίτη, ορυκτό που βρίσκεται εν αφθονία στη χώρα μας. Η ετήσια παραγωγή είναι περί τα 2,5 εκ. τόνους. Με μια μέση τιμή περί τα 1500€ ανά τόνο, το συνολικό ποσό ανέρχεται σε 3,75 δις €. Είναι πολύ αυτό; Είναι λίγο; Πρόκειται για κάτι λιγότερο από 1% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ είναι μακράν η σημαντικότερη παραγωγή σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο! 

Το νικέλιο είναι επίσης ένα σημαντικό προϊόν που παράγεται στην Ελλάδα. Η ετήσια παραγωγή σε καθαρό νικέλιο είναι περίπου 20.000 τόνοι. Αυτή η ποσότητα μπορεί να φαίνεται μικρή, όμως το νικέλιο είναι ακριβότερο και πιο σπάνιο από το αλουμίνιο, με τιμή περίπου 13000€ ανά τόνο, πράγμα που σημαίνει περίπου 250 εκ € τη χρονιά. Και πάλι, πρόκειται για την υψηλότερη παραγωγή σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, τα κοιτάσματα στην Λάρυμνα Φθιώτιδας και στην Καστοριά θεωρούνται πλούσια και σημαντικά.
Γιατί είναι σημαντικό το νικέλιο; 
Χωρίς νικέλιο δεν παράγεται χάλυβας, δεν παράγεται ατσάλι (και μάλιστα ανοξείδωτος), δεν μπορεί να λειτουργήσει η χαλυβουργία. Χρησιμοποιείται σε μηχανολογικά εξαρτήματα και ειδικές εφαρμογές (π.χ σε "ευγενείς χάλυβες" με μηδενική διαστολή-συστολή και υψηλή αντοχή). Επίσης συναντάται ευρύτατα στη χημεία ως καταλύτης. Χωρίς νικέλιο πολλές βιομηχανικές παρασκευές είναι αδύνατες. Επιπλέον, από νικέλιο μπορούν να κατασκευαστούν συσσωρευτές (μπαταρίες), με καλύτερα χαρακτηριστικά από τους συσσωρευτές μολύβδου. Πρόκειται για έναν τομέα με εξαιρετικές προοπτικές, δίνοντας στη χώρα μας σημαντικό πλεονέκτημα.

Από την παραγωγή αλουμινίου και νικελίου προκύπτουν περίπου 4 δις € το χρόνο. Αυτό στα ΜΜΕ μεταφράζεται "η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα"! Ανοησία; Σκοπιμότητα; Και τα δύο; Πάντως 4 δις € το χρόνο, δεν τα λες τίποτα. Αναλογιζόμενοι μάλιστα ότι περίπου τα 2/3 αυτών πάνε σε εξαγωγές, γίνεται κατανοητό, ότι τα δύο αυτά μέταλλα είναι πραγματικά στρατηγικά για τη χώρα μας. Σε επόμενα άρθρα θα καταδειχθεί ότι το περίφημο "έλλειμμα καυσίμων" που εμφανίζει η χώρα (περίπου 100 εκ. βαρέλια το χρόνο) θα μπορούσε να καλυφθεί από την εθνική μας παραγωγή μόνο από τα δύο παραπάνω μέταλλα.
Βεβαίως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη την Ευρωπαϊκή ένωση και τους διεθνείς δανειστές μας, οι οποίοι προσέφυγαν δικαστικά ενάντια στις δύο αυτές βαριές βιομηχανίες της χώρας. Είναι αδύνατο να δεχτεί η Κομισιόν ότι η Ελλάδα μπορεί να παράγει, μπορεί να διαθέτει αξιόλογη βαριά βιομηχανία. Είναι αδύνατο να δεχτούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και οι συνεπείς υπηρέτες των ανταγωνιστών της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας, ότι η Ελλάδα θα έχει αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα. Ο πόλεμος που δέχεται γενικά η ελληνική βιομηχανία από την ΕΕ θα μπορούσε να είναι αντικείμενο ξεχωριστού άρθρου. Το παρόν περιορίζεται στην ανάδειξη της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η χώρα είναι 1η στην Ευρώπη σε παραγωγή βωξίτη και νικελίου. Σε μια προσπάθεια ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας, ανάταξης της εθνικής οικονομίας, ανασυγκρότησης της παραγωγής, τα μέταλλα αυτά και γενικά ο ορυκτός πλούτος της χώρας θα παίξουν καθοριστικό ρόλο. Τα προβλήματα στη χώρα μας πολλά, κι όμως η Ελλάδα παράγει...

Εμπέδηση 23 Ιουλίου 2015

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Κι όμως η Ελλάδα παράγει...(α' μέρος: ΝΕΡΟ -πηγή ζωής)


Η Ελλάδα προβάλλεται από ένα σύνολο μέσων μαζικής προπαγάνδας, τα λεγόμενα ΜΜΕ, πληρωμένων κονδυλοφόρων, πολιτικών και άλλων, ως ένας τόπος που τίποτα δεν παράγεται, όλα εισάγονται, όλα έρχονται απ' έξω. Έτσι συντηρείται ο μύθος του τεμπέλη Έλληνα και της ψωρο-Κώσταινας. Είναι όμως έτσι; Για να απαντηθεί αυτό πρέπει να αποτυπωθεί η πραγματική κατάσταση στο σήμερα, να διερευνηθεί το πρόσφατο παρελθόν (το οποίο θα καταδείξει επιτυχημένες καταστάσεις που πιθανώς σκόπιμα οδηγήθηκαν στον αφανισμό), αλλά και να αναδειχθούν οι μελλοντικές προοπτικές.
Ξεκινώντας από τα βασικά, η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει νερό και μάλιστα αρίστης ποιότητας. Το νερό είναι το πιο βασικό αγαθό για την ίδια τη ζωή και η χώρα μας το διαθέτει άφθονο. Η ποιότητα του ελληνικού νερού από τις πηγές, αλλά και του νερού των δικτύων ύδρευσης έχει βραβευτεί μετ' επαίνων από έγκυρα ινστιτούτα και αξιολογήσεις. Παρά τα τοπικά προβλήματα, οι μεγάλοι ελληνικοί ποταμοί θεωρούνται από τους πιο καθαρούς στην Ευρώπη, και το νερό τους από τα καλύτερα, καθαρότερα και πιο ωφέλιμα.
Όποιος έχει ταξιδέψει στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και σε άλλες ηπείρους, έχει πραγματικά διαπιστώσει από πρώτο χέρι την τεράστια, πραγματικά, διαφορά σε ποιότητα, γεύση, τιμή που έχει το νερό εδώ. Οι περισσότεροι λαοί δεν πίνουν νερό από το δίκτυο, προτιμούν το έως και χιλιάδες φορές ακριβότερο εμφιαλωμένο ή πίνουν σόδα. Σε χώρες μάλιστα της Αφρικής ή της Ασίας η χρήση εμφιαλωμένου είναι υποχρεωτική! Ενώ στην Ελλάδα, αν κάτσεις σε καφετέρια, καφενείο ή εστιατόριο, σου προσφέρουν απευθείας ένα ποτήρι νερό-ΔΩΡΕΑΝ, στο εξωτερικό όχι μόνο δεν σου δίνουν "ούτε ένα ποτήρι νερό", αλλά πρέπει να το παραγγείλεις, να τονίσεις ότι πρέπει να είναι χωρίς ανθρακικό και επιπλέον μπορεί να κοστίζει ακριβότερα από ένα αναψυκτικό (π.χ. 5 € τα 330ml)
Εκτός από πηγή ζωής, το νερό χρησιμοποιείται στη παραγωγή: πρωτογενή και δευτερογενή. Χωρίς νερό δεν μπορούν να σιτιστούν τα ζώα, δεν μπορούν να γίνουν καλλιέργειες, δεν υπάρχει πρωτογενής τομέας. Αλλά και στη βιομηχανία, χωρίς νερό δεν γίνεται! Για παράδειγμα ένα μικροτσίπ απαιτεί 38 λίτρα νερού για την κατασκευή του, ενώ ένα αυτοκίνητο (κρατηθείτε...) περίπου 150 τόνους νερό! Είναι λοιπόν φανερό ότι μια οικονομία, μια χώρα, δεν μπορεί να θεωρείται αυτόνομη ούτε ως προς την γεωργία και την κτηνοτροφία (άρα και ως προς τη διατροφή), ούτε ως προς τη βιομηχανία, αν δεν έχει αυτονομία σε νερό. Και η Ελλάδα ΕΧΕΙ!
Αξίζει να σημειωθεί ότι η άριστη ποιότητα του εγχώριου νερού δίνει ξεχωριστή γεύση και καλά χαρακτηριστικά σε μια σειρά από προϊόντα πέρα από τα αγροτικά, όπως για παράδειγμα σε αναψυκτικά και μπύρες. 
Κι όμως αυτό που είναι το πιο βασικό από όλα, αποσιωπάται. Όταν μας λένε ότι όλα τα εισάγουμε, ξεχνάμε ότι διαθέτουμε (ακόμη) το πιο σημαντικό, το ΝΕΡΟ! Την ίδια στιγμή σε κάποιες γωνιές του πλανήτη διεξάγονται πόλεμοι για το νερό, ενώ στην πολιτισμένη δύση (Ευρώπη και Αμερική) το νερό των δικτύων στερείται καλών ποιοτικών χαρακτηριστικών για ένα σωρό από αιτίες που δεν είναι του παρόντος. Το ελληνικό νερό αποτελεί μεγάλο asset, που λένε και οι άνθρωποι της αγοράς. 
Την επόμενη φορά που θα ξανακούσετε ότι η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα, θα ξέρετε ότι η Ελλάδα παράγει και έχει το πιο βασικό από όλα, το ΝΕΡΟ, και αυτό δεν είναι αυτονόητο.

Εμπέδηση, 20 Ιουλίου 2015