Κι όμως η Ελλάδα παράγει...(β' μέρος: Αλουμίνιο-Νικέλιο)

Η Ελλάδα παράγει και εξάγει μεταξύ άλλων αλουμίνιο και νικέλιο. Ενώ με το νικέλιο δεν είμαστε ιδιαίτερα εξοικειωμένοι, το αλουμίνιο είναι ένα μέταλλο που βρίσκεται σχεδόν παντού: σε συσκευασίες, στο αλουμινόχαρτο, σε κουφώματα, σε μηχανολογικά εξαρτήματα, στο αυτοκίνητο, αλλά και σε εφαρμογές του ηλεκτρισμού, μεταξύ των άλλων. Σε ότι αφορά το τελευταίο, το αλουμίνιο είναι πολύ καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, με μικρότερη αγωγιμότητα από τον χαλκό, πλεονεκτεί όμως έναντι του χαλκού, επειδή είναι σχεδόν 3 φορές πιο ελαφρύ. Έτσι σε πολλές εφαρμογές ηλεκτροτεχνίας και τεχνολογίας προτιμάται του χαλκού και μπορεί να τον αντικαταστήσει ως αγωγός.
Το αλουμίνιο παράγεται από τον βωξίτη, ορυκτό που βρίσκεται εν αφθονία στη χώρα μας. Η ετήσια παραγωγή είναι περί τα 2,5 εκ. τόνους. Με μια μέση τιμή περί τα 1500€ ανά τόνο, το συνολικό ποσό ανέρχεται σε 3,75 δις €. Είναι πολύ αυτό; Είναι λίγο; Πρόκειται για κάτι λιγότερο από 1% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ είναι μακράν η σημαντικότερη παραγωγή σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο! 

Το νικέλιο είναι επίσης ένα σημαντικό προϊόν που παράγεται στην Ελλάδα. Η ετήσια παραγωγή σε καθαρό νικέλιο είναι περίπου 20.000 τόνοι. Αυτή η ποσότητα μπορεί να φαίνεται μικρή, όμως το νικέλιο είναι ακριβότερο και πιο σπάνιο από το αλουμίνιο, με τιμή περίπου 13000€ ανά τόνο, πράγμα που σημαίνει περίπου 250 εκ € τη χρονιά. Και πάλι, πρόκειται για την υψηλότερη παραγωγή σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, τα κοιτάσματα στην Λάρυμνα Φθιώτιδας και στην Καστοριά θεωρούνται πλούσια και σημαντικά.
Γιατί είναι σημαντικό το νικέλιο; 
Χωρίς νικέλιο δεν παράγεται χάλυβας, δεν παράγεται ατσάλι (και μάλιστα ανοξείδωτος), δεν μπορεί να λειτουργήσει η χαλυβουργία. Χρησιμοποιείται σε μηχανολογικά εξαρτήματα και ειδικές εφαρμογές (π.χ σε "ευγενείς χάλυβες" με μηδενική διαστολή-συστολή και υψηλή αντοχή). Επίσης συναντάται ευρύτατα στη χημεία ως καταλύτης. Χωρίς νικέλιο πολλές βιομηχανικές παρασκευές είναι αδύνατες. Επιπλέον, από νικέλιο μπορούν να κατασκευαστούν συσσωρευτές (μπαταρίες), με καλύτερα χαρακτηριστικά από τους συσσωρευτές μολύβδου. Πρόκειται για έναν τομέα με εξαιρετικές προοπτικές, δίνοντας στη χώρα μας σημαντικό πλεονέκτημα.

Από την παραγωγή αλουμινίου και νικελίου προκύπτουν περίπου 4 δις € το χρόνο. Αυτό στα ΜΜΕ μεταφράζεται "η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα"! Ανοησία; Σκοπιμότητα; Και τα δύο; Πάντως 4 δις € το χρόνο, δεν τα λες τίποτα. Αναλογιζόμενοι μάλιστα ότι περίπου τα 2/3 αυτών πάνε σε εξαγωγές, γίνεται κατανοητό, ότι τα δύο αυτά μέταλλα είναι πραγματικά στρατηγικά για τη χώρα μας. Σε επόμενα άρθρα θα καταδειχθεί ότι το περίφημο "έλλειμμα καυσίμων" που εμφανίζει η χώρα (περίπου 100 εκ. βαρέλια το χρόνο) θα μπορούσε να καλυφθεί από την εθνική μας παραγωγή μόνο από τα δύο παραπάνω μέταλλα.
Βεβαίως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη την Ευρωπαϊκή ένωση και τους διεθνείς δανειστές μας, οι οποίοι προσέφυγαν δικαστικά ενάντια στις δύο αυτές βαριές βιομηχανίες της χώρας. Είναι αδύνατο να δεχτεί η Κομισιόν ότι η Ελλάδα μπορεί να παράγει, μπορεί να διαθέτει αξιόλογη βαριά βιομηχανία. Είναι αδύνατο να δεχτούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και οι συνεπείς υπηρέτες των ανταγωνιστών της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας, ότι η Ελλάδα θα έχει αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα. Ο πόλεμος που δέχεται γενικά η ελληνική βιομηχανία από την ΕΕ θα μπορούσε να είναι αντικείμενο ξεχωριστού άρθρου. Το παρόν περιορίζεται στην ανάδειξη της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η χώρα είναι 1η στην Ευρώπη σε παραγωγή βωξίτη και νικελίου. Σε μια προσπάθεια ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας, ανάταξης της εθνικής οικονομίας, ανασυγκρότησης της παραγωγής, τα μέταλλα αυτά και γενικά ο ορυκτός πλούτος της χώρας θα παίξουν καθοριστικό ρόλο. Τα προβλήματα στη χώρα μας πολλά, κι όμως η Ελλάδα παράγει...

Εμπέδηση 23 Ιουλίου 2015