Η ιστορία της Νέας Υόρκης είναι σίγουρα η ιστορία των μεταναστών της, καθώς όπως γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, από συγγενείς, απλοί άνθρωποι, Έλληνες, Ιταλοί, Ιρλανδοί έφτιαξαν τους δρόμους, τις γέφυρες, τους ουρανοξύστες, ιστορίες που πιθανώς δεν θα μάθουμε ποτέ, οι οποίες όμως θα μπορούσαν να είναι νουβέλες ή ταινίες.
Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή της Έλις (Σέρσεϊ Ρόναν), κοπέλας από την Ιρλανδία, από το Enniscorthy, μια μικρή πόλη με όλο το γνωστό πακέτο (κουτσομπολιά, μηδενικές προοπτικές εξέλιξης). Η Έλις μένει με την αδερφή της και τη μητέρα της (ο πατέρας έχει πεθάνει). Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 50, όπου αρκετοί Ιρλανδοί αναζήτησαν το δρόμο της ξενιτιάς. Ένας ιερέας (Τζιμ Μπρόντμπεντ), ο πάτερ Φλουντ, που είναι πολλά χρόνια πια στη Νέα Υόρκη, της βρίσκει δουλειά σε μεγάλο εμπορικό μαγαζί και μεσολαβεί για να μείνει μαζί με άλλες κοπέλες, έχοντας ένα μικρό δωμάτιο στο Μπρούκλυν κι ένα πιάτο φαγητό.
Το μεγάλο ταξίδι ξεκινά, φυσικά με το πλοίο. Η αρχή είναι δύσκολη και σχεδόν ανυπόφορη. Της λείπει η Ιρλανδία, η αδερφή της και η μητέρα της. Όπως όμως της λέει ο πάτερ Φλουντ, homesicknes is like any other sicknes At first, you feel like you’re going to die, and then you get over it. And the sickness moves on to torment someone else (η νοσταλγία είναι όπως κάθε άλλη ασθένεια. Στην αρχή νομίζεις ότι θα πεθάνεις από αυτή, μετά την ξεπερνάς και μετά η ασθένεια πάει σε κάποιον άλλο).
Βλέπουμε τον ισχυρό ρόλο που παίζει στην ιρλανδική κοινότητα η εκκλησία, η οποία κάνει πραγματικά θεάρεστο έργο. Αυτό ήταν μια μάλλον ευχάριστη έκπληξη, γιατί έχουμε λίγο κουραστεί πλέον να βλέπουμε σε ταινίες μόνο διεφθαρμένους ή έκφυλους ιερείς (η "μοντέρνα" ματιά), λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Όποιος γνωρίζει από ομογένειες, ξέρει καλά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της εκκλησίας σε αυτό και μάλιστα σε πολλά επίπεδα.
Ο Τζιμ Μπρόντμπεντ πολύ καλός ως πάτερ Φλουντ. Φροντίζει την Έλις, της βρήκε δουλειά, την στηρίζει και την υποστηρίζει ψυχολογικά, βοήθησε για να έχει μια στέγη και ένα πιάτο φαί, ενώ επιπλέον κάνει κάτι πολύ σημαντικό: την γράφει σε ένα κολέγιο για να μάθει λογιστική, όπου της πληρώνει τα δίδακτρα. Η μέχρι τότε "ψαρωμένη και φοβισμένη Έλις αρχίζει σιγά σιγά να βρίσκει την αυτοπεποίθησή της μέσα από τα μαθήματα. Τα ντόπια Αμερικανάκια που μέχρι χτες την αντιμετώπιζαν σαν χωριατόπαιδο, τώρα την σέβονται.
Η Έλις φροντίζει τους φτωχούς Ιρλανδούς του Μπρούκλυν και ετοιμάζει γαλοπούλες στα πρώτα της Χριστούγεννα που περνά με την ομογένειά της. Λίγο μετά, σε ένα χορό έρχεται ένας Ιταλός, ο Τόνι (Έμορυ Κοέν). Παρακολουθούμε το ειδύλλιο των δύο νέων, όπου μέσα από την αγάπη με εντελώς φυσικό τρόπο η Έλις γίνεται άλλος άνθρωπος. Αισθάνεται ξαφνικά κέφι και ζωντάνια που δεν είχε ποτέ πριν. Στο κολέγιο ολοκληρώνει τα μαθήματά της με άριστα, ενώ ακόμη και στην πρωινή δουλειά αποδίδει πλέον πολύ καλά. Είναι πια μέρος της Νέας Υόρκης, η οποία είναι η καινούργια της πατρίδα. Ο Τόνι είναι ειλικρινά ερωτευμένος μαζί της και κάνει σχέδια για το μέλλον. Βλέπουμε εδώ και την εξέλιξη και ανάπτυξη του Λονγκ 'Αιλαντ, το οποίο τότε ήταν μια μεγάλη πεδιάδα χωρίς σπίτια.
Τότε συμβαίνει όμως κάτι αναπάντεχο: Η αδερφή της στην Ιρλανδία πεθαίνει ξαφνικά. Η Έλις πάνω που έχει προσαρμοστεί στην Αμερική, νιώθει την καρδιά της να χτυπά ξανά για την Ιρλανδία. Φυσικά δεν προλαβαίνει να πάει στην κηδεία της αδερφής της, όμως θέλει οπωσδήποτε να γυρίσει να δει τη μητέρα της, "έστω για λίγο, το καλοκαίρι".
Λίγο πριν φύγει, ο Τόνυ της ζητά να παντρευτούν. Το ερωτευμένο ζεύγος πάει στο δημαρχείο (από τότε υπήρχε πολιτικός γάμος στη ΝΥ). Τελικά φεύγει για Ιρλανδία η Έλις, όπου όμως όλα φαίνονται πλέον διαφορετικά. Χωρίς καλά καλά να το θέλει, τη φωνάζουν στο λογιστικό γραφείο που δούλευε η αδερφή της, όπου διαπιστώνουν πόσο καλή λογίστρια έχει γίνει και της προσφέρουν δουλειά, έστω για τον ένα μήνα που θα μείνει εκεί.
Η καλύτερή της φίλη παντρεύεται και της γνωρίζει έναν φίλο του γαμπρού, αφού κανείς δεν ξέρει ότι η Έλις είναι ήδη παντρεμένη. Ο Τζιμ (Ντομναλ Γκλήσον) δεν είναι ένας ακόμη νεαρός "με μπριγιαντίνη στο μαλί και μπλέιζερ". Για την μικρή κοινότητα του Εννισκόρθυ ο Τζιμ είναι "κελεπούρι". Είναι αρκετά ευκατάστατος, ευγενικός, και ενδιαφέρεται πραγματικά για την Έλις. Τι πρόκειται να κάνει τελικά η Έλις; Εκεί που ήταν άπατρις, έχει ξαφνικά δύο πατρίδες, δύο αγάπες, αλλά μόνο μια καρδιά, όπως γράφεται στην αφίσα της ταινίας. Ο χρόνος για τον γάμο της καλύτερής της φίλης πλησιάζει και πρέπει να επιστρέψει στο Μπρούκλυν, όμως η Ιρλανδία πλέον δεν είναι όπως την άφησε. Τώρα έχει δουλειά και εκεί, έχει φίλους, έχει έναν άνθρωπο που την αγαπά, έχει το σπίτι της και την μητέρα της. Τι θα κάνει τελικά; Η συνέχεια επί της οθόνης.
Πολύ καλή ταινία, ανθρώπινη, ζεστή, χωρίς να γίνεται γλυκανάλατη. Καλογυρισμένη με πολύ καλές ερμηνείες και πετυχημένο καστ. Η Σέρσεϊ Ρόναν (η μικρούλα στο attonement) κάνει ερμηνεία που συζητείται και ήδη της έχει χαρίσει υποψηφιότητα χρυσής σφαίρας, ενώ πιθανότατα θα λάβει υποψηφιότητα όσκαρ. Ο Έμορυ Κοέν αποδίδει έναν Ιταλό μετανάστη και νομίζουμε άνετα ότι έτσι πρέπει να είναι και στη ζωή του. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με Ιταλούς και είναι Ρωσοεβραίος στην καταγωγή. Η Κέιτ Μπλάνσετ χαρακτήρισε την ερμηνεία του "εκπληκτική" (δεν είναι και μικρός έπαινος αυτός για ένα νέο ηθοποιό).
Η ταινία είναι ιρλανδικής παραγωγής (συνεργασία και με το Κεμπέκ), με τους περισσότερους συντελεστές Ιρλανδούς, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι οι Κέλτες μπορούν και γυρίζουν πολύ καλά φιλμ. Έκανε δυνατό ντεμπούτο στο sundance, είχε υποψηφιότητες στις χρυσές σφαίρες, έχει σαρώσει στην Ιρλανδία (αναμενόμενο), ενώ γενικώς πάει πολύ καλά εισπρακτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου